داستان شولی

 در شهری که شولی می زیست، موافقان و مخالفان زیادی داشت. بعضی او را بسیار دوست میداشتند و کسانی بودند که قصد اخراج او را از شهر داشتند، درمیان خیلی دوستاران او نانوایی بود که شولی را هرگز ندیده بود وفقط نام و حکایتی از او شنیده بود. روزی شولی از کنار دکانی می گذشت، گرسنگی چنان او را ناتوان کرده بود که چاره ای جز تقاضای نان ندید، از مرد نانوا خواست تا گرده ای نان به او بدهد. نانوا برآشفت، او را ناسزا گفت و شولی رفت. در دکان نانوا مرد دیگری نشسته بود که شولی را می شناخت، روبه نانوا کرد وگفت: اگر شولی را ببینی چه خواهی کرد، نانوا گفت او را بسیار احترام خواهم کرد و هرچه بخواهد به او خواهم داد. دوست نانوا گفت: آن مردی که الآن از خود راندی و لقمه ای نان را از او دریغ کردی شولی بود. نانوا شرمنده شد، چنان حسرت خورد که گویی آتش در جانش بر افروختند، پریشان وشتابان در پی شولی افتاد و عاقبت او را در بیابان یافت. بی درنگ خود را به دست و پای شولی انداخت و از او خواست باز گردد که وی طعامی برای او فراهم کند. شولی پاسخی نگفت، نانوا اصرار کرد و افزود: منت بر من بگذار و شبی را در سرای من بگذران، تا به شکرانه ی این توفیق و افتخاری که نسیب من می گردد مردم بسیاری را اطعام دهم. شولی گفت من می پذیرم. شب فرا رسید، مهمانی عظیمی برپا شد، صدها نفر بر سر سفره ی نانوا نشسته بودند. مرد نانوا صد دینار در آن ضیافت هزینه کرده بود و همگان را از حضور شولی در خانه ی خود خبر داد. بر سر سفره اهل دلی رو به شولی کرد وگفت: یا شیخ نشانۀ  دوزخی و بهشتی در کجاست؟ شولی گفت: دوزخی آن است که یک گرد نان را در راه خدا نمی دهد، امّا برای شولی که بنده ی ناتوان و بیچاره ی اوست صد دینار خرج می کند قطعاً بهشتی این گونه نمی شود.

پاسخ بسیار زیبای امام علی 

از حضرت علی علیه السلام پرسيدند: واجب و واجبتر چيست؟ نزديك و نزديكتر كدامند؟ عجيب و عجيبتر چيست؟ سخت و سختتر کدامند؟ ایشان فرمودند: واجب، اطاعت از خدا و واجب تر از آن، ترك گناه است. نزديک، قيامت و نزديک تر از آن، مرگ است. عجيب، دنيا و عجيب تر از آن، محبت دنياست. سخت، قبر است و سخت تر از آن، دست خالی به قبر رفتن است.

داستان در جست و جوی خدا

 کوله پشتی اش را برداشت و راه افتاد. رفت که دنبال خدا بگردد و گفت: تا کوله ام از خدا پر نشود بر نخواهم گشت. نهالی رنجور و کوچک کنار راه ایستاده بود، مسافر با خنده ای گفت: چه تلخ است کنار جاده بودن و نرفتن درخت زیر لب گفت: ولی تلخ تر آن است که بروی و بی ره آوردی برگردی. ای کاش می دانستی آنچه در جستجوی آنی همین جاست... مسافر رفت و گفت: یک درخت از راه چه می داند، پاهایش در گل است، او هیچگاه لذت جستجو را نخواهد یافت. و نشنید که درخت گفت:امّا من جستجو را از خود آغاز کرده ام و سفرم را کسی نخواهد دید؛ جزء آنکه باید. مسافر رفت و کوله اش سنگین بود. هزار سال گشت، هزار سال بر خم و پیچ، هزار سال بالا و پست. مسافر بازگشت رنجور و نا امید. خدا را نیافته بود، غرورش را کم کرده بود. به ابتدای جا رسید. جاده ای که روزی از آن آغاز کرده بود. درخت هزار ساله، بالا بلند و سبز کنار جاده بود. زیر سایه اش نشست تا کمی بیاساید. مسافر درخت را به یاد نیا ورد. امّا درخت او را می شناخت. درخت گفت:سلام مسافر، در کوله ات چه داری؟ مرا هم میهمان کن. مسافر گفت: بالا بلند تنومندم، شرمنده ام، کوله ام خالی است و هیچ چیزی ندارم. درخت گفت: چه خوب، وقتی هیچ چیز نداری، همه چیز داری. امّا آن روز که می رفتی، در کوله ات چیز داشتی، غرور کمترینش بود، جادّه آن را از تو گرفت. حالا در کوله ات برای خدا جا هست و قدری از حقیقت را داخل کوله مسافر ریخت. دستهای مسافر از اشراق پر شد و چشم هایش از حیرت درخشید و گفت: هزار سال رفته ام پیدا نکرده ام امّا تو نرفته ای، این همه یافته ای. درخت گفت: زیرا تو در جادّه رفتی و من در خودم، و پیمودن خود، دشوارتر از پیمودن جاده هاست...

 داستان عابد و ابلیس

 در میان بنی اسرائیل عابدی بود وی را گفتند: در فلان جا درختی است و قومی آن را می پرستند. عابد خشمگین شد برخاست طبری برداشت تا آن درخت را برکند، ابلیس به صورت پیری ظاهر شد، بر مسیر او مجسم شد و گفت:ای عابد برگرد و به عبادت خود مشغول شو. عابد گفت نه بریدن درخت اولویت دارد مشاجره بالا گرفت و با هم درگیر شدند، عابد بر ابلیس پیروز شد و وی را گرفت و برسینه اش نشست ابلیس در این میان گفت دست نگه دار تا سخن بگویم تو که پیامبر نیستی، و خدا تو را به این کار مامور ننموده است. به خانه برگرد و هرروز دو دینار زیر بالشت نهم با یکی انفاق کن و با دیگری معاش. واین بهتر و ثواب تر از کندن آن درخت است عابد به خود گفت یکی را صدقه دهم و با دیگری معاش کنم برگشت و بامداد روز بعد دو دینار دید برگرفت، روز دوم دو دینار بود بر گرفت وروز سوم هیچ دیناری ندید، خشمگین شد طبری گرفت و بسوی درخت شتافت. باز هم درآن نقطه ابلیس پیش آمد گفت کجا عابد گفت می روم تا آن درخت را برکنم، ابلیس گفت زهی خیال باطل به خدا هرگز نتوانی، باز ابلیس و عابد درگیر شدند این بار ابلیس عابد را بیفکند چون گنجشگکی در دست. عابد گفت دست بردار تا برگردم، امّا بگو چرا بار اوّل برتو پیروز آمدم، واینک در دست تو حقیر شدم. ابلیس گفت تو آن وقت برای خدا خشمگین بودی وخدا مرا مسخر کرد. هرکس کار برای خدا کند مرا بر او غلبه ای نباشد ولی این بار برای دینار و دینارکی خشمگین شدی پس مغلوب من شدی.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: